ปอยและชมพู่ แอร์โฮสเตส สายการบินไทย

ปอยและชมพู่ แอร์โฮสเตส สายการบินไทยรุ่นใหม่ ๆ

จากนี้ไปคือช่วงเวลาแห่งความยากลำบาก พวกเราต้องหยุดบินกันยาว 2 เดือน 3 เดือนว่ากันไป จึงขอนำภาพวันชื่นคืนสุขจากเมืองแฟรงก์เฟิร์ตซึ่งเป็นไฟลท์ท้าย ๆ มาให้ชม

และถือโอกาสแนะนำน้องชมพู่และน้องปอยให้พวกเราได้รู้จักด้วย ไม่อยากรู้จักไม่เป็นไร admin ถือว่านำเรื่องใหม่ ๆ มาให้อ่านกันเล่น ๆ กลัวพวกเราจะเหงาไปซะก่อน

ผู้ติดเชื้อโควิด-19 ในประเทศเยอรมันมีจำนวนมิใช่ย่อย โดยเฉพาะแคว้นบาวาเรียหรือสถานีมิวนิค ส่วนเมืองแฟรงก์เฟิร์ตซึ่งอยู่ในแคว้นเฮสเซินยังมีจำนวนผู้ติดเชื้อไม่มาก กระนั้นลูกเรือก็ไม่อยากออกไปไหนกันแล้ว โชคดีเป็นวันอาทิตย์ ซุปเปอร์มาร์เก็ต ร้าน DM ร้านเครื่องสำอางยอดนิยมของลูกเรือไทย (คล้ายร้าน Boots และ Watsons) หรือร้านรวงไหน ๆ ก็ปิดกันหมดเป็นปกติ เพื่อความชัวร์สั่งข้าวข้ามทวีปกันเลยดีกว่า เมคชัวร์ว่ายังไงไม่อดตายแน่ ๆ

ถึงปลายทาง ได้เวลานัดหมายก็ทยอยลงมารับข้าวตามสั่งที่ Crew Lounge (ห้องรวมให้ลูกเรือมาสนทนาและสันทนาการกัน) รีบรับ รีบจ่าย รีบกินและแยกย้ายกลับไปพักผ่อนห้องใครห้องมัน ไม่มีใครอยากนั่งลั้นลาเอื่อยเฉื่อยจิบไวน์กันแล้ว

คนซ้ายคือน้องชมพู่ คนขวาน้องปอย ลูกเรือ TQV รุ่นล่าสุด

แค่ลงมากินข้าวเธอยังจัดหน้าซะแน่นเปรี๊ยะ… admin แซวเธอก็เฉย ๆ

“พวกหนูสวยเป็นธรรมชาติแบบนี้ทุกวัน” เธอบอก admin อย่างนั้น

น้องชมพู่เป็นคนพนัสนิคม จังหวัดชลบุรี ชีวิตของเธอเลยวนเวียนอยู่แถวนั้น จบมัธยมจากโรงเรียนประจำอำเภอ และปริญญาตรีสาขาการค้าระหว่างประเทศและการจัดการโลจิสติกส์ จากมหาวิทยาลัยบูรพา เรียกว่าย้ายจากพนัสฯ มาอยู่บางแสนว่างั้นเถอะ ทุกวันนี้ขับรถจากบ้านพนัสฯ ไปกลับสุวรรณภูมิ ไม่ได้อยู่คอนโดอะไรกับเค้าที่กรุงเทพ เปลืองเงินเปล่า ๆ

อ้าว! แล้วค่าน้ำมัน ค่ามอเตอร์เวย์ล่ะ หนูคิดยัง อันนี้ admin กล่าวเอง 555

จบปริญญาตรีแล้วเธอก็ไม่ได้ทำงานตามที่เรียน เพราะดันไปสนใจด้านตัดเย็บเสื้อผ้าและแฟชั่น จึงไปเรียนการตัดเย็บเสื้อผ้าที่โรงเรียนบุนกะแฟชั่น ตั้งใจจะสร้างแบรนด์ของตัวเอง แต่ดูแล้วคงไม่ไหวเพราะต้องใช้ต้นทุนมาก จึงไปอยู่วิงสแปน ทำงานในห้องรับรองพิเศษของการบินไทยอยู่พักใหญ่ ระหว่างนั้นก็แอบสมัครแอร์สายโน้นสายนี้ไปเรื่อย มาตกล่องปล่องชิ้นกับการบินไทยเมื่อปี 2018 นี่เอง

ยามนี้เธอจำต้องกักตัวอยู่บ้านเหมือนลูกเรือคนอื่น ๆ แต่ปกติก็ใช้ชีวิตสนุกสนานเหมือนวัยรุ่นทั่วไป

เธอเป็นทาสแมว ชอบไปนั่งชิล ๆ จิบกาแฟที่ร้านซิงเกิ้ลเลน คาเฟ่เก๋ ๆ สไตล์ออสซี่ ไปทีไรพาลให้คิดถึงร้านกาแฟร้านโปรดที่เมืองเมลเบิร์น (บาริสต้าร้านซิงเกิ้ลเลนเค้าเคยอยู่ที่ซิดนีย์นะจ๊ะ) และสนุกสนานกับการเล่นกล้องฟีลม์ ทั้ง Nikon และ Leica ซึ่งกล้องจะถูกแพงยังไง เธอบอก admin ว่า set ไว้ที่ auto นะจ๊ะ

คนขวา แอร์ตัวเล็ก ๆ หน้าตาน่ารักและพูดไม่หยุดนั่นคือน้องปอย เธออยากเป็นแอร์ตั้งแต่อุแว้ ๆ ออกมาจากท้องแม่ จบมัธยมสายศิลป์ภาษาอังกฤษ-จีน จากโรงเรียนไทยคริสเตียน ในซอยสุขุมวิท 71 (โรงเรียนนี้ลูกหลานชาวการบินไทยเรียนกันเพียบ) และจบปริญญาตรีสาขา Tourism และ Hospitality Management จากมหิดลอินเตอร์ฯ

เพื่อน ๆ ส่วนใหญ่ที่จบสาขานี้จะทำงานโรงแรม หรือไม่ก็ TCEB (สำนักงานส่งเสริมการจัดประชุมและนิทรรศการ) กันซะเยอะ แต่เธอมุ่งมั่นและมั่นใจในเบ้าหน้า จึงมุ่งหน้าสู่อาชีพที่รักและใฝ่ฝัน มาสมัครการบินไทยตั้งแต่เรียนอยู่เทอมสุดท้าย โชคดีได้เข้ามารุ่นเกือบสุดท้ายพอดี

เมลเบิร์นเป็นจุดหมายปลายทางที่เธอชอบ เธอหลงใหลบรรยากาศร้านกาแฟเกร๋ ๆ ที่นั่น admin ถามร้านไหนบ้างเธอตอบไม่ได้ซักร้าน คงไปหลายร้านจนจำไม่ได้ มีโอกาสเมื่อไหร่จะแลกไปบินเมลเบิร์นกับชมพู่เพื่อนรักของเธอนี่แหละ

“หนูคุยกับชมพูมากกว่าคุยกับแฟนอีกพี่” เธอว่างั้น… admin อยากถามกลับว่า หนูถามชมพู่รึยัง ว่าเค้าอยากคุยกับหนูไม๊ 555

เวลาในยามว่างของเธอหมดไปกับการเลี้ยงแมว ออกกำลังกาย เล่นเปียโน ออกไปเที่ยวกินของอร่อย ๆ ตามต่างจังหวัดกับครอบครัว และกำลังเห่อกล้องฟีลม์ นัยว่ามีเสน่ห์ที่คนอย่างพี่ไม่มีวันรู้… เฮ้ย พี่ใช้กล้องปัญญาอ่อนตั้งแต่หนูยังไม่เกิดเลยนะ

เธอใช้กล้อง Konica EFJ กล้องฟีลม์คอมแพครุ่นยอดนิยม และถ่ายทีไร จะ set ไว้ที่ auto เช่นเดียวกัน นัยว่าใช้สัญชาตญาณในการถ่ายเธอว่างั้น 555

เธอใช้เวลาในการเลือกรูปถ่ายที่ admin นำมาให้ชมประมาณ 12 ชั่วโมง เรียกว่าทั้งเลือกทั้งแต่งด้วย app ตลอดทางจากแฟรงก์เฟิร์ตถึงกรุงเทพ

ก็สวยงามตามท้องเรื่องอย่างที่เห็นนั่นแหละ

ชมภาพถ่ายสวย ๆ ของเธอได้ที่

#091film #throughthesirieye