the Good Old Day ของลูกเรือไทยในกรุง Muscat
ชีวิตลูกเรือไทยสมัยเฟื่องฟูแม่งโคตรสนุก ภาพชุดนี้ถ่ายด้วยกล้องดิจิตอลโซนี่ ไซเบอร์ช๊อตความละเอียด 3.2 ล้านพิกเซล เมื่อเกือบ 20 ปีที่แล้วที่ crew room โรงแรมเชอราตัน ใจกลางกรุงมัสกัต ประเทศโอมาน
รอบ ๆ โรงแรมนอกจากจะมีชุมชน ท่ารถ ร้านขายไก่ย่าง มัสยิด และอาคารบ้านเรือนทาสีขาวตุ่น ๆ และถนนหนทางอันโคตรจะสกปรกแล้ว ยังรายล้อมไปด้วยเทือกเขาใหญ่น้อย ซึ่งแซมด้วยพุ่มไม้ต้นเตี้ย ๆ (bush) และก็ทะเลทราย ทราย และทราย หาอะไรที่เจริญหูเจริญตาไม่ได้เลยซักนิดเดียว
อย่าคิดออกไปเดินเล่นชิล ๆ ตามถนนรนแคม เพราะไม่ปลอดภัยทั้งผู้หญิงผู้ชาย เอะอะแม่งเรียกกูขึ้นรถท่าเดียว สถานที่ท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจในยุคนั้นก็มีแต่ห้างสรรพสินค้าเชย ๆ ไม่ว่าจะเป็นคารฟูร์หรือลูลู่ ซึ่งสภาพก็พอ ๆ กับห้างใต้ฟ้า หรือตั้งฮั่วเส็งของเรานั่นแหละ เฮ่อ… ลองหลับตานึกภาพดูก็แล้วกัน
ก็เพราะมันไม่มีอะไร พวกเราจึงใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ใน crew room ไม่ว่าจะดื่มเหล้า ทำกับข้าว ร้องรำทำเพลง และอีกหลายอย่างละไว้ฐานที่เข้าใจ อิอิ หรือไม่ก็นั่งมองหน้ากันเฉย ๆ จนไม่รู้จะทำอะไรแล้วนั่นแหละ จึงอาจออกไปเดินเล่นยืดเส้นยืดสายในห้างหรือในตลาด บ้างก็ซื้อถั่ว อินทผาลัม ฯลฯ ไปจนถึงขนสุขภัณฑ์ยี่ห้อ Grohe กลับมาบ้านกันเป็นล่ำเป็นสัน คิดแล้วก็ขำ พวกเรานี่แม่งโคตรอุตสาหะ อุตส่าห์หอบหิ้วก๊อกน้ำ ฝักบัว ฯลฯ กันมาจากเมืองมัสกัตโน่น
ส่วน admin ก็วนเวียนดื่มเหล้า กินกับข้าว และกับแกล้มทุกมื้ออยู่ใน crew room นั่นแหละขี้คร้านจะไปไหน ยังนึกถึงบุญคุณข้าวแดงแกงร้อนฝีมือพวกเธอมาจนถึงทุกวันนี้
