เรื่องเล่าชาวลูกเรือ
น้องเค้าเปิดเผย
น้องเค้าเปิดเผย
เตือนแล้วนะ ไม่อ่านก็ได้ โคตรเหม็น และโคตรไร้สาระ...
ฉันมีความทรงจำที่ดีกับน้องแอร์โฮสเตสร่วมสายการบินคนนึง หลายปีที่แล้วเราเคยรู้จักถึงขั้นคบหากันสนิทสนม แต่เมื่อเวลาผ่านไป เราก็ต่างรู้กันว่า "ไม่ใช่" และต่างคนก็ค่อย ๆ fade ตัวเองออกมา แล้วความทรงจำที่ว่าก็กลายเป็นตะกอนนอนก้นไปในที่สุด
เอาผ้าห่มไป
เอาผ้าห่มไป
อากาศที่มอสโคว์กำลังหนาวเหน็บ เราจึงปรับอุณหภูมิบนเครื่องไว้ที่ 24 องศา ผู้โดยสารที่ขึ้นมาพากันถอดเสื้อกันหนาวหนาปึ๊ก และนั่งห่มผ้าห่มบาง ๆ ดูหนังกันสบาย ๆ
ผู้โดยสารคนไทย : พี่ผมร้อนadmin : หาาาาา...
จอร์เจีย หรือจอร์แดน
จอร์เจีย หรือจอร์แดน
สองอาทิตย์ที่แล้วบนไฟลท์แขกข้ามคืน หลังจากให้บริการอาหารเสร็จเรียบร้อย ผู้โดยสารส่วนใหญ่พากันนอนหลับพักผ่อน พวกที่อยู่เวรก็นั่งคุยกันเงียบ ๆ อยู่ในครัว ถึงเวลาที่กำหนดก็นำเครื่องดื่มออกไปบริการ ตรวจดูความเป็นระเบียบเรียบร้อยในห้องโดยสาร รวมไปถึงทำความสะอาดห้องน้ำ ฯลฯ
ว่าง ๆ admin...
คงไม่ใช่แม่หนู
คงไม่ใช่แม่หนู
เมื่อวานหลังจากเสร็จการบริการอาหารและเครื่องดื่มให้ผู้โดยสาร ว่าง ๆ เลยนั่งคุยกับแอร์รุ่นลูกที่อยู่เวรพร้อมกัน อายุเธอเพิ่งจะ 23 ขวด จบมาใหม่ ๆ หมาด ๆ
admin : หนูคนที่ไหน...
ไม่ใช่คนเขมรนี่หว่า
ไม่ใช่คนเขมรนี่หว่า
ฉันเรียนสนทนาภาษาเขมรด้วยตัวเอง ไม่ยากเพราะโครงสร้างของภาษาเหมือนกับภาษาไทยเด๊ะ ๆ แต่ลำบากตรงที่ต้องจำคำศัพท์ใหม่ ๆ แต่ยังไงฉันก็นำมาใช้สื่อสารพูดคุยกับชาวเขมรได้ในระดับหนึ่ง
เมื่อวานมีบินไปกรุงพนมเปญเฮเกนจึงดีใจมาก ฉันไปช่วยน้อง 2L ต้อนรับผู้โดยสารที่หน้าประตูเครื่อง คืออยากพูดภาษาเขมรว่างั้นเถอะ
