น้องเค้าเปิดเผย

น้องเค้าเปิดเผย

เตือนแล้วนะ ไม่อ่านก็ได้ โคตรเหม็น และโคตรไร้สาระ…

ฉันมีความทรงจำที่ดีกับน้องแอร์โฮสเตสร่วมสายการบินคนนึง หลายปีที่แล้วเราเคยรู้จักถึงขั้นคบหากันสนิทสนม แต่เมื่อเวลาผ่านไป เราก็ต่างรู้กันว่า “ไม่ใช่” และต่างคนก็ค่อย ๆ fade ตัวเองออกมา แล้วความทรงจำที่ว่าก็กลายเป็นตะกอนนอนก้นไปในที่สุด

หลายปีผ่านไปเราเจอะเจอกันบ้าง ต่างทักทายยิ้มแย้มกันตามมารยาท จนไม่กี่วันนี่เองดันต้องมาร่วมงานกันบนไฟลท์ยาวไฟลท์หนึ่งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

IM (inflight Manager) ซึ่งก็ไม่ได้รู้เรื่องของเราแต่หนก่อน นางก็จัดให้เราอยู่เวรพร้อมกันซะงั้น นั่นแหละ เราถึงได้มีโอกาสพูดคุยกันยาว ๆ อีกครั้ง

ฉัน >> เป็นไงผัวหนู
น้องแอร์ >> หย่ากันแล้วพี่
ฉัน >> อ้าว ชิบหาย โทษทีพี่ไม่รู้ ทำไมล่ะ (อดเสือกไม่ได้)
น้องแอร์ >> เค้าว่าหนูเก็บความลับไม่เป็น

อืมมม ชีวิตคู่เนอะ… แต่จริง ๆ ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าไอ้ความลับที่ว่ามันคืออะไร ไม่อยากยุ่งจุ้นจ้านกับเรื่องส่วนตัวของเธอขนาดนั้น

ก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อยออกรส จู่ ๆ เธอก็พูดขึ้น

น้องแอร์ >> พี่ ๆ หนูไปก่อน
ฉัน >> ไปเดินน้ำเหรอ (หมายถึงทำเครื่องดื่มออกไปบริการผู้โดยสาร)
น้องแอร์ >> เปล่าพี่ ไปขี้
ฉัน >> อ้าวเหรอ เออรีบไป ๆ

หายไปซักพักเธอก็กลับมา ฉันก็ขอตัวไปห้องน้ำเหมือนกัน

ฉัน >> ฝากแป๊บ เดี๋ยวพี่ไปห้องน้ำบ้าง
น้องแอร์ >> พี่อย่าเข้าห้องน้ำด้านขวาหลังสุดนะ
ฉัน >> อ้าวทำไมล่ะ
น้องแอร์ >> ขี้หนูโคตรเหม็น เพิ่งกินเนื้อไปโลนึง พี่อาจตายได้

รู้อย่างนั้นแล้ว ฉันก็เลี่ยงไปเข้าห้องอื่น เพราะไม่ใช่เรื่องที่ฉันจะไปนั่งดมขี้ใคร ขี้ใครก็เหม็นทั้งนั้น ไม่ว่าแอร์คนนั้นจะสวยขนาดไหน ขี้โคตรเหม็นเหมือนกันทั้งนั้นแหละ

ทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วก็กลับมานั่งคุยกันที่เดิม จนใกล้ ๆ ถึงเวลาเสิร์ฟอาหารเช้า

น้องแอร์ >> พี่ ๆ เดี๋ยวหนูมา
ฉัน >> อ้าวไปไหนอีก
น้องแอร์ >> ไปตด…

เออเนอะ คิดในใจ… กูไม่แปลกใจทำไมมึงโดนผัวทิ้ง…

อย่าดราม่า ฉันนำเรื่องขี้ ๆ มาเล่าด้วยความเห็นชอบของน้องแอร์คนที่ว่า… ด้วยเข้าใจกันดีว่าขี้เป็นเรื่องธรรมชาติ โอเคนะ