ในชีวิตมักมีสิ่งที่คิดไม่ถึงเกิดขึ้นเสมอ
ฉะนี้ในค่ำคืนวันที่ 31 อันแสนเงียบเหงาจึ่งมีจดหมายน้อยมาสอดไว้ใต้ประตูห้อง
ความว่า"อยู่ต่ออีกวันนะจ๊ะกานดา"
และเมื่อมาแจกขีดกันซึ่งหน้าแบบนี้.....ผองเราจึงต้อง
"ย่องเกาหลี"
ในอินชอนถนนหนทางเงียบสงัด ค่ำคืนอันมืดมิดมองไปทางไหนก็เห็นแต่แสงไฟสลัวว้าเหว่...หนาวเหน็บเปลี่ยวเหงา เศร้าครบสูตร
หลังจากที่เดินเตาะแตะหลอกหลอนถนนสายเปลี่ยวนานพอสมควรก็หิ้วท้องไปฝากไว้ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
...คิดผิดแท้ ๆ เรารสชาติดีขนาดนี้ยอมอดถึงเช้าดีกว่า...แต่ทานเข้าไปแล้วนิ ช่วยมิได้จริง ๆ
