Life of Thai Crew: เที่ยวเวนิสกับลูกเรือไทยและใครซักคนที่หม้อๆ เรื่อง+ภาพ+คลิปโดย กำแหงหาญ

[กำแหงหาญ]

Life of Thai Crew: เที่ยวเวนิสกับลูกเรือไทยและใครซักคนที่หม้อๆ
เรื่อง+ภาพ+คลิปโดย กำแหงหาญ

.........................

ตามที่กล่าวไว้ตอนที่แล้ว หากลูกเรือรุ่นลุงป้าคนใดเคยบินไฟล์ทมิลานที่มีวันหยุดพักผ่อนนิ่งๆ 2 วันซักครั้งหนึ่งแล้ว มักยอมให้ลูกเรือเด็กๆ แลกสเก็ตมาบินแทน ก็แรกๆ ที่เราบินยุโรป อาจตื่นตาตื่นใจกับบรรยากาศเท่ๆ เก๋ๆ ของบ้านเมืองที่แปลกหูแปลกตา แต่บ่อยเข้าก็มักลงความเห็น (กันเอง) ว่ายุโรปเมืองไหนๆ ก็เหมือนกันทั้งนั้น

...ก็มีส่วนจริงอยู่บ้าง โดยเฉพาะมิลานที่มีสถานที่ท่องเที่ยวโดดเด่นน้อยเหลือเกิน นอกจากปราสาทสฟอร์เซสโก้ (Castello Sforzesco) มหาวิหารดูโอโมและภาพวาดบนผนังปูนเปียก the Last Supper ของดาวินชี่ในโบสถ์ซานตา มาเรีย เดลเล กราซี (Santa Maria delle Grazie) แล้ว ก็เห็นมีแต่ร้านสินค้าแบรนด์เนมบนถนน Montenapoleone เท่านั้นที่พอจะดึงดูดลูกเรือนักช้อปได้บ้าง

.........................

ถ้าไม่ติดเรื่องเบี้ยเลี้ยงที่ได้รับกันเต็มๆ ผมก็ใช่จะอยากไปนักหนา แต่เอาเถอะ ไหนๆ มาแล้วจะมัวนั่งจับเจ่าอยู่ในห้องโรงแรมก็ยังไงอยู่ ลูกเรือเด็กๆ ที่ยังมีไฟอยู่จึงนัดกันไปเที่ยวตั้งแต่เครื่องบินยังไม่ทันแตะพื้น ...และความคิดเห็นของแต่ละคนก็โคตรหลากหลาย บางคนนัดกันไปเดินช้อปปิ้งทั้งสองวันด้วยมีโพยสั่งซื้อของยาวเหยียด บางคนอยากช้อปปิ้งในเมืองวันแรก ไปเวนิสวันที่สอง และไปทะเลสาบ (ซึ่งมี 2 ทะเลสาบ โคโม่หรือแมคโจเร่) วันที่สาม บางคนอยากไปทะเลสาบวันแรก ช้อปปิ้งวันที่สอง และไปเวนิสวันที่สาม บางคนจะไปเวโรนาวันแรกแล้วกลับมาเที่ยวทะเลสาบ ส่วนวันที่สองทะลึ่งอยากไปดูรูปสลักเดวิดถึงฟลอเรนซ์โน่น ส่วนวันสุดท้ายค่อยช้อปปิ้งในเมือง ฯลฯ มากคนก็ยิ่งมากความ ผมฟังน้องๆ ลูกเรือนัดกันไปเที่ยวแล้วปวดหัว คิดในใจว่าแล้วอย่างนี้เมื่อไหร่จะลงตัวซักที (วะ)...

เรื่องมันจบลงตรงที่ทุกคนหันมาถามผม ด้วยไฟล์ทนี้ถ้านับจากกัปตันลงมาแล้วผมอาวุโสสุด และรู้กันทั่วลำว่าไฟล์ทนี้ผมไม่ได้มาเดี่ยว หากมากับ “จุ่น” เพื่อนคนนอกที่นั่งกระดิกตีนจิบไวน์แดงอยู่บนที่นั่งด้านหน้าในชั้น Business Class โน่น ผมคิดในใจว่าโคตรเซ็งเลย กูอยากไปเที่ยวกับเพื่อนสองคนมากกว่า เหตุที่คิดอย่างนี้ไม่ใช่รังเกียจเพื่อนร่วมงาน หากแต่มีประสบการณ์ไม่ดีกับการเที่ยวเป็นกลุ่มมาแล้วหลายครั้ง คนนี้จะเอาอย่างนั้น คนนั้นจะเอาอย่างนี้ คนนั้นชอบชมพิพิธภัณฑ์ คนนี้ชอบนั่งสงบสติอารมณ์ในโบสถ์ บางคนแม่งก็เข้าๆ ออกๆ Sex Shop อยู่นั่น คนนั้นชอบนั่งรถ คนนี้ชอบนั่งเรือ เดินมากๆ ก็บ่น นั่งนานๆ ก็เบื่อ รอกันไปรอกันมา ผิดเวลาไม่รู้จบ ฯลฯ

บ่อยครั้งที่เหตุการณ์อย่างนี้ทำให้แผนการท่องเที่ยวที่ผมวางมาอย่างดีต้องผิดเพี้ยน เสียทั้งเวลาและความรู้สึก

“ลุงพาเพื่อนไปเที่ยวไหนอะ” น้องอรถามขึ้นขณะที่ปากยังเคี้ยวทอดมันที่เหลือเสริฟจากชั้นธุรกิจเสียงดังจั๊บๆ
“เอ่อ ก็คงเวนิส แต่ไม่รู้วันไหน” ผมตอบเธออย่างขอไปที
“ไปวันไหนก็เหอะพวกหนูไปด้วย” น้องอรว่าอย่างนั้น ส่วนน้องกิฟท์ที่นั่งหาวหวอดอยู่ข้างๆ พยักหน้าแทนคำพูดเห็นด้วย
“อ้อเหรอ เออ เดี๋ยวถึงโรงแรมแล้วค่อยนัดกัน” ผมยังแอบมีหวัง เพราะบ่อยไปที่พวกเราตกลงกันดิบดี แต่เมื่อถึงเวลาเข้าจริงๆ อ้าว! ไม่มีใครมาตามนัดซักคน

.........................

ขอข้ามมาวันที่สองเลย “เรา” อันหมายถึงผมและจุ่น หลบ “พวกเธอ” อันหมายถึง อร กิฟท์ แตงโม น้อง ไกรและคุณพ่อน้องไกรไปไม่พ้น ด้วยโรงแรมมีอาหารเช้าหรูหราอลังการให้ลูกเรือกินกันฟรีๆ ภายในห้องอาหารจึงกลายเป็นจุดนัดพบลูกเรือไปโดยปริยาย เราสวัสดีทักทายกัน รู้สึกแปลกใจเหมือนกันที่ “พวกเธอ” แต่งตัวรัดกุมเหมือนกำลังจะเดินทางไปไหนซักแห่ง ไปเที่ยวกับผมเหรอ? ไม่น่าใช่ ก็ตั้งแต่นัดกันหลวมๆ บนเครื่องเมื่อสองคืนที่แล้ว ผมก็ไม่ได้นัดแนะอะไรกับใครอีก ที่เดินเที่ยวในเมืองมิลานกับน้องอรเมื่อวาน ก็ดูเธอจะลืมๆ ไปแล้วด้วยซ้ำว่าเราเคยคุยกันถึงเรื่องนี้

“ตื่นแต่เช้าเชียว หนูจะไปไหนกันเนี่ย” ผมถามพวกเธอตามมารยาท
“อ้าวก็ไปกับลุงน่ะสิ เนี่ยพวกหนูพร้อมกันหมดแล้ว” น้องอร ซึ่งผมยกให้เธอเป็นหัวหน้าแกงค์ตอบมาอย่างนั้น
“อ้าวเหรอ เออๆ ดีๆ ไปกันหลายคนสนุกดี” ผมจะตอบยังไงได้! ถึงนาทีนี้ “จุ่น” เพื่อนร่วมทางของผมที่ยืนอยู่ข้างๆ ทำท่าเซ็งๆ ด้วยผมเล่าประสบการณ์แย่ๆ ของการเที่ยวเป็นกลุ่มให้มันฟังอยู่บ่อยๆ

เหตุการณ์ต่อมาไม่มีอะไรมาก กินอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยก็แยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัวเอาของเก่าออก เมื่อพร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว ก็เดินรวมกลุ่มไปยังสถานีรถไฟที่อยู่ใกล้ๆ... ขลุกขลักเล็กน้อยกับการซื้อตั๋ว


ขาไปก็คึกคักกันดี เดี๋ยวดูขากลับ...มีสลด


ทิวทัศน์ข้างทางก็ไม่มีอะไรสวยงามนัก น้องและแตงโมยังคึกคักกันดี....

เมื่อเจอชานชาลาแล้วก็ขึ้นรถไฟหาที่นั่ง แล้วก็นั่งคุยกันเสียงดังจ๊อกแจ๊กจอแจ นานๆ เข้าเสียงที่ว่าดังก็ค่อยๆ เงียบไป ผมเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างก็ไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจนอกจากบ้านเรือนหลังเล็กๆ ในชนบทและท้องทุ่งท้องนา ที่มีจุดชมวิวสวยงามอยู่บ้างก็ตรงทางรถไฟเลียบทะเลสาบการ์ด้าแถวเมือง Desenzano ก่อนถึงเมืองเวโรน่าเล็กน้อย จากนั้นผมก็หลับรวดเดียว มาตื่นอีกทีก็เมื่อรถไฟเทียบชานชาลาสถานี Venezia Santa Lucia เรียบร้อยแล้ว


ถึงแล้ว Grand Canal ลงจากรถไฟ ออกมานอกสถานีก็เจอมุมนี้เลย


.........................


นักท่องเที่ยวต่างตื่นตาตื่นใจกับเรือกอนโดล่า

ออกจากอาคารสถานี พวกเราก็แบ่งออกเป็นสองกลุ่ม คือผมกับเพื่อน และอีกกลุ่มหนึ่งคือสาวๆ และหนุ่มไกร ต่างแลกเบอร์โทรศัพท์มือถือกันไว้ส่งเมสเสจเผื่อมีอะไรฉุกเฉิน ถึงตรงนี้ใครจะไปไหนก็แยกย้ายกันเดินตามรสนิยมของแต่ละคน ส่วนผมกับเพื่อนนั้นสบายใจได้กลับมิลานแน่นอนเพราะเก็บตั๋วรถไฟขากลับของทุกคนไว้ แต่ท้ายสุดแล้วเราก็เดินไปด้วยกันเกือบตลอดทริปนั่นแหละ


ท่าเรือกอนโดล่าหน้าจัตุรัสซานมาร์โก

จะว่าไปการเที่ยวเป็นกลุ่มนั้นสนุกและมีรสชาติกว่าการเดินทางท่องเที่ยวคนเดียวเป็นไหนๆ ยิ่งการเดินเล่นในเมืองเก๋ๆ อย่างเวนิสกับแอร์สาวสวยทีเดียว 3-4 คนนั้นเป็นประสบการณ์ที่คนนอกอย่าง “จุ่น” ไม่เคยเจอ ทำไปทำมาผมจึงพบว่า “จุ่น” ตื่นเต้น ดีใจ มีความสุขล้นเหลือกับการเดินเที่ยว-พูดคุยกับแอร์สาวๆ สวยๆ จนเก็บอาการไว้แทบไม่อยู่ ส่วนสจ๊วตเฒ่าอย่างผมก็ยอมรับว่ามีความสุขมิใช่น้อย แค่มีแอร์สาวๆ สวยๆ เดินเคียงข้างคอยถามโน่นถามนี่ มือไม้ชนกันบ้างโดยไม่ตั้งใจ ฉวยโอกาสถูกเนื้อถูกตัวเธอๆ บ้างนิดหน่อยตามแต่จะมีจังหวะ ห้าห้า ก็นิดๆ หน่อยๆ แค่นี้แหละ มันก็ทำให้หัวใจฟีบๆ ของไอ้เฒ่าพองโตจนแทบจะระเบิดออกจากอก เฮ่อ อาชีพลูกเรือมันก็ดีอย่างนี้ ที่ให้เรานัดแฟนชาวบ้านออกไปเที่ยวได้โดยไม่มีความผิด แม้ในตอนแรกเราอาจไม่คิดอะไรกันเกินเลยไปกว่าเพื่อนร่วมงาน แต่ก็มีบ่อยๆ ที่ต่างคนต่าง “อิน” กับความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กัน เมื่อกลับถึงกรุงเทพก็สานต่อ... ท้ายสุดต่างคนต่างเลิกกับผัวกับเมีย มาแต่งงานกันไปก็มีมาแล้วหลายคู่...

.........................


ทางเดิน ถนนรนแคมในเมืองเวนิสก็เป็นตรอกซอยซอยเล็กๆ อย่างนี้แหละ


ถึงแล้วจัตุรัสซานมาร์โก


จัตุรัสซานมาร์โกที่คึกคักไปด้วยนักท่องเที่ยวและนกพิราบ

ผมมาเวนิสเป็นครั้งที่ 3 จึงนำลูกทัวร์ของผมเดินลัดเลาะไปตามตรอกซอกซอยเล็กๆ อย่างคล่องแคล่ว จริงๆ ขอสารภาพว่าผมตาไวเห็นป้ายบอกทางที่ติดไว้เหนืออาคารได้ก่อนใครต่างหาก ก่อนเที่ยงเล็กน้อย หลังจากแวะชมโบสถ์ระหว่างทาง 2-3 แห่ง ถ่ายรูปกับตึกรามบ้านช่องและเรือกอนโดล่าที่มีอยู่เกลื่อนคลองพอๆ กับแท๊กซี่ที่ขับร่อนเกลื่อนถนนในกรุงเทพได้ซักพัก เราก็มาถึงจัตุรัสซานมาร์โกอันเป็นจุดศูนย์กลางของเมือง เป็นบริเวณที่มีนักท่องเที่ยวและนักล้วงกระเป๋ามากมายพอๆ กับนกพิราบและขี้ของมัน ผมเห็นแล้วเวียนหัว จึงขอตัวไปนั่งๆ นอนๆ อ่านหนังสือหลบความวุ่นวายใต้ระเบียงตึกฝั่งตรงข้ามวิหาร และเอาไกด์บุคอันเป็นดั่งคัมภีร์ให้จุ่นนำน้องๆ แอร์ไปเดินเล่น และนัดหมายกันว่าอยู่ที่ไหนก็เมสเสจมา จะไปแร่ดที่ไหนยังไงก็ให้เจอกันที่สถานีรถไฟซัก 15 นาทีก่อนเวลารถไฟออก


ขบวนนักท่องเที่ยวเหมาเรือกอนโดล่า แพงยังไงก็ต้องนั่งให้ได้ซักครั้งในชีวิต


ไม่รู้นะ สำหรับผมพายเรืออีโปงเก็บดอกโสนเท่กว่าเยอะ

...แล้วจุ่นมันก็หายไปกว่า 3 ชั่วโมง มารู้ทีหลังว่านอกจากจุ่นจะพาสาวๆ เข้าไปชมภายในวิหาร ขึ้นหอนาฬิกาชมวิวเกาะเวนิสจากมุมมองของนก เข้าไปชมภายในวังของผู้ครองนครเวนิส (Doge’s Palace) โดยออกค่าตั๋วให้น้องกิฟท์คนเดียวแล้ว มันยังดอดชวนน้องกิฟท์นั่งเรือไปเกาะมูราโน่ และทะลึ่งชวนเธอนั่งเรือกอนโดล่าที่โคตรแพงกันสองต่อสองอีกด้วย ...ไม่รู้ว่าจะสวีทกันไปถึงไหน

ตัวใครตัวมันนะเพื่อน บ้านแตกสาแหรกขาดเมื่อไหร่อย่ามาโทษสจ๊วตเฒ่าก็แล้วกัน...


ขากลับก็หมดสภาพอย่างที่เห็นนั่นแหละ

.........................


Life of Thai Crew: เที่ยวเวนิสกับลูกเรือไทยและใครซักคนที่หม้อๆ
เรื่อง+ภาพ+คลิปโดย กำแหงหาญ

[iamchatza]

น่าไปมากๆคับ

[youngplant]

[borntobeaviator]

ชอบอะ

[eyenae]

ยังติดตามทุกความเคลื่อนไหวค่ะ

[january]

It's very entertaining

[supremacypai]

ผมได้มีโอกาสไปมาแล้วคับสวยมากๆ แต่น่าเสียดายเดินหลงอยู่ในซอยวกไปวนมาจนไปไม่ถึงจตุรัสซานมาร์โก กะว่าจะตามรอยหนังเรื่อง Just married ซะหน่อย เสียดายจังเลย

[inccycle]

ดูแล้วคันอยากไปยิกๆ

[brownyrabbit]

ขอบคุณมากมาย คิดว่าอ่านพอกเก็ตบุ็คซะอีก แม่ลูกสาม

[GOODWORLD]

พี่แอร์สองคนน่ารักดีครับ 55