5B ในตำนาน
ลงจากไฟลต์ดึก ทุกคนรีบจ้ำกลับบ้าน… แอดก็ด้วย… 6 ชั่วโมงจากนาริตะ เหนื่อยล้าเต็มที..
ร่ำลาเพื่อน ๆ ร่วมไฟลต์เรียบร้อย แอดก็เดินลากกระเป๋าไปขึ้นลิฟท์พร้อมเพื่อน ๆ ลูกเรืออีก 4 คน…
2 คนแรกกดชั้น 3A แหมโชคดีจังได้ที่จอดใกล้ ๆ ไม่ต้องวนหลายชั้น ส่วนแอดกับน้องแอร์อีกคนจอดชั้น 5A โน่น.. แอดไม่ได้เป็นคนกดลิฟท์หรอก ข้าวของเต็มมือ น้องแอร์ที่ลงชั้นเดียวกันนั่นแหละเธอเอื้อเฟื้อกดให้…
ถึงชั้น 3A… 2 คนนั้นลากกระเป๋าออกไป เหลือแอดกับน้องแอร์คุยกันไปเรื่อยเปื่อย…
ประตูลิฟท์เปิด… น้องเค้ามีน้ำใจกดปุ่มประตูลิฟท์ให้ผมออกไปก่อนด้วยเห็นมีของพะรุงพะรัง
เฮ้ยยยยย มืดตึ๊บ… ไม่ใช่และ นี่แม่งชั้นดาดฟ้า… 5B
เราทั้งคู่ต่างชะงัก… ใครกดชั้น 5B วะ? น้องแอร์หันมามองหน้าผมเลิ่กลั่ก.. ไม่รู้อุปทานหรือเปล่า รู้สึกเหมือนมีลมวูบหนึ่งแทรกผ่านตัวเราออกไปด้านนอก…
เราหันมามองหน้ากัน ดูเหมือนเธอจะสตั๊นท์ไปชั่วขณะ….
แอดบอกเธอเบา ๆ เหมือนกลัวใครจะได้ยิน…..รออะไรล่ะครับน้อง รีบกดลิฟท์ลงไปชั้น 5A กันเหอะ
ก็ไม่มีอะไร ลิฟท์อาจขัดข้องเล็กน้อย แต่แอดนี่แม่งขนลุกซู่เลยนะ….
