18+ ไม่ตลก อาจมีเนื้อหาไม่เหมาะสมสำหรับเยาวชนและดัดจริตชนรับความจริงไม่ได้…
ให้บริการอาหารเครื่องดื่มแก่ผู้โดยสารเสร็จเรียบร้อย ก็ได้เวลาเมาท์มอยกันตามประสา…
วันนี้ผมทำงานกับน้องแอร์ญี่ปุ่นรุ่นกลางเก่ากลางใหม่คนหนึ่ง ผัวน้องเค้าก็คือสจ๊วตร่วมสายการบินเดียวกับผมนี่แหละ แต่งงานแต่งการเป็นเรื่องเป็นราวมานาน ภาษาไทยจึงชัดเปรี๊ยะนินทาไม่ได้เลยทีเดียว สมมตินามตามท้องเรื่องว่าเธอชื่อโยโกะก็แล้วกัน
ผม >> บินมานานรึยัง
โยโกะ >> 10 ปีแล้วค่ะ
ผม >> นานแล้วนะเนี่ย
โยโกะ >> นานกาเลเลยพี่ (โห รู้จักคำว่ากาเลด้วย)
แล้วก็คุยกันเรื่อยเปื่อยหลายเรื่อง จน Inflight Manager ประกาศให้ลูกเรือนั่งประจำที่เตรียม landing บทสนทนาระหว่างผมกับเธอก็ยังไม่จบ อะเมาท์ต่อ…
ผม >> ผู้โดยสารญี่ปุ่นน่ารักเนอะ เค้ามาเมืองไทยไปเที่ยวไหนกันเหรอ
โยโกะ >> ถ้าผู้ชายก็ตีหม้อ ตีกอล์ฟ แต่ไม่ทุกคนหรอกนะ แต่พูดได้ว่าส่วนหนึ่งตั้งใจมาตีหม้อโดยเฉพาะ (เฮ่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ตีหม้อ… ใช้คำนี้เลยเหรอโยโกะ)
ผม >> ตีหม้อ… เธอรู้จักคำนี้ด้วยเหรอโยโกะ
โยโกะ >> ค่ะ ตีหม้อ hit the pot แฟนหนูพูดบ่อย ๆ (อ้าว!!!)
มันเป็นเรื่องจริงที่เจ็บปวด บอกตรง ๆ ว่าผมได้ยินแล้วปวดร้าวไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ ผู้หญิงไทยไม่กี่คนทำให้เกียรติภูมิของผู้หญิงไทยดี ๆ ทั้งประเทศเสียหายจนกู่ไม่กลับ…
ผม >> (เฮ่อ!!!!! ถอนหายใจหลายเฮือก) รู้เปล่าโยโกะ… เมื่อก่อนแถวทุ่งรังสิตมีละมั่งด้วย แต่มันสูญพันธุ์ไปแล้ว…
พูดจบประโยคผมก็พูดอะไรไม่ออก … หันหน้าเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไร้จุดหมายด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย…
