อย่ากดดัน

อย่ากดดัน

ไฟลท์จากยุโรปเข้ากรุงเทพจะออกจากสถานีต่าง ๆ ในยุโรปหลังเที่ยงวัน หรือช่วงข่าวภาคค่ำตามเวลาบ้านเรา และถึงกรุงเทพเช้ามืดช่วงเวลาพระออกบิณฑบาตรพอดี…

หลังจากเสิร์ฟอาหารมื้อแรกเสร็จ สจ๊วตจะขึ้นไปนอนพักผ่อนก่อนเป็นกลุ่มแรก ส่วนใหญ่จะนอนไม่หลับกันหรอก เพราะเพิ่งจะราว 4 ทุ่ม แต่แอร์นี่สิ… จะได้นอนเป็นกลุ่ม 2 ซึ่งส่วนใหญ่ก็มักจะหลับสนิท ตื่นลงมาจากห้องนอนก็ราวตี 3 กว่า ๆ ได้เวลาเสิร์ฟอาหารมื้อเช้าพอดี…

คืนนี้ admin ทำงานชั้น Business class ดูแลผู้โดยสารเต็มเอี๊ยดและนักบินอีก 4 ท่าน… งานก็เต็มมือ ดีที่ได้แอร์คนสวย สมมตินามตามท้องเรื่องว่า “น้องตุ้ย” มาช่วยอีกแรง เธอขยันขันแข็งเอามาก ๆ จะเรียกว่าพวกไฮเปอร์ก็คงจะได้…

แต่ก็นะ… เพิ่งตื่นลงมา ขี้ตายังไม่ทันล้าง วิญญาณเธอยังไม่กลับเข้าร่าง ก็โดนผมใช้ซะแล้ว…

ผม : ตุ้ย ๆ หนูเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว พี่ฝากถาม cockpit ด้วยนะเอาไรเปล่า

(แอร์จะขึ้นไปนอนทั้งชุดไทยนั่นแหละ และจะเปลี่ยนกลับเป็นชุดม่วงก่อนเสิร์ฟอาหารมื้อเช้า และห้องน้ำบนเครื่อง 747-400 ก็อยู่ติดกับประตูทางเข้าห้องนักบินพอดี)

ตุ้ย : ได้ค่ะพี่ เดี๋ยวหนูจัดให้… (เธอน่ารักแบบนี้เสมอแหละ)

เปลี่ยนชุดในห้องน้ำเสร็จเรียบร้อย ผมเห็นเธอกดรหัสลับเพื่อขอเข้า cockpit ตุ๊ด ๆๆๆๆ ไฟเขียวปุ๊บ เธอก็ผลักประตูเข้าไปใน cockpit ปั๊บ หายเข้าไปแว๊บนึง แป๊บเดียวเธอก็เดินหน้ามึน ๆ กลับเข้ามาหาผมในครัว…

ผม : ได้เรื่องไม๊ตุ้ย? cockpit เค้าเอาไรเปล่า?
ตุ้ย : (เธอนิ่งนึกอยู่แป๊บนึง-ผมนึกในใจ หน้าแม่งโคตรมึนเลยตุ้ย) อืมมมม… หนูนึกก่อน

ได้มาหลายออร์เดอร์เลย…
ผม : อะว่ามาจะได้รีบทำรีบเสิร์ฟ เดี๋ยวถึงเวลาเสิร์ฟผู้โดยสารแล้วมันจะยุ่ง
ตุ้ย : กัปตันขอผ้าร้อนแก้วนึงพี่ ไม่ใส่นม และชาญี่ปุ่นสองเขียว น้องโคไฟล๊อตขอกาแฟร้อนใส่น้ำแข็ง พี่โคไพล๊อตอีกคนขอน้ำแอปเปิ้ล เอ๊ะ หรือน้ำส้ม….
ผม : เอ่อ….. อะไรนะ? เอาใหม่ดิ๊ตุ้ย…
ตุ้ย : กัปตันขอผ้าร้อนหนึ่งแก้วพี่ ชาเขียวสองผืน… ฮื่ออออออ อะไรอีกนะ เดี๋ยวหนูนึกก่อน… อย่ากดดันหนูดิ…. แง ๆๆๆๆๆ

ไม่ต้องนึกแล้วตุ้ย… เดี๋ยวพี่โทรเข้าไปถาม cockpit เองดีกว่า เข้าใจตรงกันนะ…