หลังให้บริการผู้โดยสารเสร็จเรียบร้อย… พวกเราก็นั่งเมาท์มอยกันในครัว
บทสนทนาตอนหนึ่งคุยกันเรื่องร้านก๋วยเตี๋ยวเนื้อ คงไปสะกิดต่อมอะไรของน้องแอร์คนหนึ่งเข้า สมมตินามตามท้องเรื่องว่าชื่อ “หนิง”
น้องหนิง >> พี่ต๋อม
ผม >> เออไม
น้องหนิง >> มีผู้โดยสารจีบหนูด้วย เค้าเป็นลูกชายร้านเตี๋ยวเนื้อชื่อดัง
ผม >> เออแล้วไม หนูชอบเค้าเหรอ
น้องหนิง >> ไม่เลยพี่ ไม่เปค ผมหยิกหน้ากร้อคอสั้น (อัยยะ!!) แต่หนูก็เกรงใจพี่เค้า พี่เค้าถามว่าอยากกินเตี๋ยวเนื้อรึเปล่าจะซื้อมาให้ที่คอนโด หนูก็เลยลองใจ
ผม >> ลองใจยังไง
น้องหนิง >> หนูเลยสั่งเส้นเล็กรวม ไม่ชูไม่ผักไม่งอก ไม่เครื่องใน แยกน้ำซุปต่างหาก อ้อ!!! แล้วอย่าลืมหิ้วข้าวเปล่ามาด้วยนะ แวะเซเว่นซื้อถ้วยชามกระดาษแบบใช้แล้วทิ้งมาให้ด้วย หนูอยู่คอนโดคนเดียวขี้เกียจล้าง
ผม >> นี่แกเกรงใจเค้าแล้วเหรอ?
น้องหนิง >> ก็ว่างั้นแหละพี่ นี่หนูแต่งงานกับพี่เค้ามาสองปีแล้ว…
ผม >>> อ้าว! (คิดในใจ… อะไรของมรึงย์วะ)
