ตกใจนะ

เพิ่งกลับจากไฟลท์ฮ่องกงไปกลับ… บนเครื่องไม่มีอะไรมาก เพราะผู้โดยสารเต็มทุกที่นั่ง เสิร์ฟเสร็จแป๊บเดียวเครื่องบินก็ลง ลูกเรือกับผู้โดยสารแทบจะไม่มีเวลาได้พูดคุยกัน ลำพังเสิร์ฟอาหาร เครื่องดื่มหลากชนิด ชาจีน ชาฝรั่ง รวมไปถึงกาแฟ ลูกเรือก็แทบไม่มีเวลากินข้าวอยู่แล้ว…

……………….

ถึง OPC ผมก็ขึ้นลิฟท์ไปยังดาดฟัาชั้น 5B ดึก ๆ แบบนี้ถ้าคนกลัวผีก็หยอง ๆ อยู่เหมือนกัน เพราะบริเวณลานจอดรถมืดสนิทเลยทีเดียว จะมีก็ตรงหน้าลิฟท์นั่นแหละที่พอมีไฟส่องแสงสว่างอยู่บ้าง…

ประตูลิฟท์ชั้นดาดฟ้าเปิดออก มีรถเบนซ์รุ่นเก่าคันหนึ่งจอดรถเปิดไฟหน้าท่ามกลางความมืด คิดในใจแม่งพวกยุโรปรีบไปบินลืมปิดไฟชัวร์ บินกลับมาต้องลำบากเรียกยามมาจัมพ์แบตอีกแล้ว…

ผมเดินเข้าไปใกล้ ๆ เฮ้ยรถติดเครื่องอยู่ ใจคิดว่าอาจมีใครนอนหลับอยู่ภายในรถ แบบนี้อันตรายมาก ๆ ตายห่ากันมาเยอะแล้ว… คิดดังนั้นจึงแหงะดูภายในรถ เฮ้ยเบาะหน้าก็ไม่มี ….

ผมเดินวนดูไปรอบรถ.. ทันใดนั้นในความมืด ใครไม่รู้พุ่งเข้ามาแตะผมที่ไหล่… พร้อม จ๊ะเอ๋!!!!….. ผมตกใจสะดุ้งเฮือกกกกกขยับตัวหนี…. เฮ้ยยยยยยยย…. (ดีไม่ร้องว้ายยยยออกไป)

….. มีเสียงหัวเราะแหะ ๆ ๆ ๆ ๆ ตามมา…

….. โธ่ไอ้เหี้ยหมี จ๊ะเอ๋หาพ่องมรึงย์เหรอ ถ้ากรูย์จะตกใจตายขึ้นมานะ