เวลาพูดคุยอะไรกับแอร์บนเครื่อง… บางทีต้องคุยให้เคลียร์นิดนึง ยิ่งคนหน้าหื่น ๆ อย่างผมอาจทำให้เกิดความเข้าใจผิด และอาจโดนแอร์ตบเอาได้ง่าย ๆ
อย่างวันนี้ บนไฟลทโอซาก้าเข้ากรุงเทพ… เราเสิร์ฟอาหารชื่อน่ากิน … Sauteed chicken thigh with tomato mustard cream sauce พูดง่าย ๆ คือไก่กับมันฝรั่ง ดูหน้าตาแล้วน่าอร่อย น่าเสียดายมีเหลือจากการให้บริการผู้โดยสารอยู่ที่เดียว… ต้องแบ่งกันกินแล้วล่ะสิ
สมมตินามแอร์โฮสเตสตามท้องเรื่องว่าน้องแนน…
น้องแนน >> พี่ ๆ มีไรกินบ้าง ตั้งแต่เช้าหนูยังไม่ได้กินไรเลย
ผม >> เดี๋ยวพี่ดูก่อน แพนงหมู crew meal ตะกี้หนูก็เอาไปให้ผู้โดยสารแล้วไง อดเลย
น้องแนน >> อีก choice ล่ะพี่
ผม >> เออ มีไก่กับมันฝรั่งไง มีอยู่ที่เดียวหนูเอาไปกินเลย (แน่ะมีลูกเสียสละ)
น้องแนน >> เฮ่อ เบื่อไก่จริง ๆ หนูกินจนหน้าจะเป็นไก่อยู่แล้ว
ผม >> หนูเอามันป่ะล่ะ (เราก็หวังดีสิ ไม่กินไก่กินมันฝรั่งก็ได้ ดีกว่าอด จิ้มซอสกินกับขนมปังก็อร่อยดีออก)
น้องแนนอึ้งรับประทานอยู่แป๊บนึง แป๊บนึงจนผมผิดสังเกตนั่นล่ะ หน้าแดงแป๊ดเลย แก้มสีชมพูขึ้นมา และพูดกับผมเขิน ๆ สะบัด ๆ
น้องแนน >> บ้า ๆๆๆ พี่ต๋อมถามอะไรบ้า ๆ ไม่กงไม่กินแล้ว คนบ้าอะไรทะลึ่งที่สุด
แล้วเธอก็สะบัดบ๊อบ ถลกม่านดังแคว่กกกกก ออกจากครัววิ่งไปไหนก็ไม่รู้… ทิ้งให้ผมแปลกใจ
ทำไมวะ? แค่ถามเอามันรึเปล่าต้องฉุนกันขนาดนี้ด้วย… ตามนั้น…
